Loopbaan coach is een tweerichtingsfenomeen. In de eerste plaats ben je er om informatie en ervaring te delen. Vaak werkt dit niet erg goed omdat alle aandacht in de discussie naar een ander aspect van de kwestie uitgaat. Ten tweede gebruikt de coach een verscheidenheid van instrumenten die de vooruitgang van de cliënt in het programma bijhouden.
De meest elementaire definitie van coaching is een adefinedie van een geautoriseerde managementstijl en zelf-supervisie. Mijn ervaring is echter dat nieuwe beleidslijnen en maatregelen worden ontwikkeld naarmate de wetten op het gebied van coaching zich ontwikkelen. De waakhond, de manager, brengt vaak de kwestie of het probleem ter sprake, om coördinatie binnen het team tot stand te brengen, zodat de coachee meer zelfstandigheid heeft. Het stelt de coachee ook in staat meer van het vereiste werk te doen.
De rol van de coach is de gecoachte te helpen om zowel zelfstandig te werken als vanuit een interactie met andere teamleden. Toch zijn er verschillende soorten verbeteringsprocessen die als coaching worden gebruikt, in deze voorbeelden kunnen we wel of niet aan die doelstelling voldoen. Wil coaching een succes zijn, dan moet het ertoe leiden dat de cliënt kan luisteren naar wat de coach hem vertelt. coaches gebruiken alleen feedback om na te gaan of deze therapie werkt voor de coachee. Hoewel iedereen wordt aangemoedigd om openlijk over kwesties en problemen te praten, geven veel coaches er de voorkeur aan dat de nadruk ligt op zelfreflectie over kernkwesties.
Er zijn nogal wat verschillende stromingen in de coaching-theorie, en de volgende vier zijn van bijzonder belang. Ten eerste is er de ontwikkelde versie van het therapeutisch counselingmodel van het soort dat het bekendst is in de Anonieme Alcoholisten (AA). Dit is de vooronderstelling dat de cliënt functioneel is en onopgeloste conflicten heeft. De coach is objectief en kan de coachee helpen zich op deze zorgen te richten. Aangezien de coachee echter UZELF is, kan de aandacht gericht zijn op de perceptie dat er geen echte kwestie is.
Een andere school geeft geen therapie aan de cliënt. Zij staat erop dat de cliënt schuldeloos is en haar bedoeling is om met deze methode de etiketten en het maken van etiketten te verstoren. Nog een andere school is een inclusief model dat probeert te begrijpen welke behoeften de coachee of begeleider heeft. Dit maakt de bewustwording van de sterke punten en beperkingen van de coachee mogelijk en durft deze vergelijkings- en meetgebieden in de ervaringen van de coachee te leggen. Het adaptieve pad van de cliënt is de essentiële focus van de coach wanneer hij bij een cliënt is.
Het vierde model van coaching is psychologische counseling van het type Abraham Maslow. De coach gebruikt ook en van een opgeleide psycholoog om de coachee te helpen zijn problemen te verduidelijken. Het counselingmodel is gebaseerd op de noodzaak voor de coachee om gewoon zijn eigen interpersoonlijke sterke punten te activeren en ze te gebruiken. Met andere woorden, deze personen moeten gewoon zichzelf zijn, want als ze dat niet zijn, functioneren ze niet op volle capaciteit.
Al deze verschillende vormen van coaching hebben een basis in de coachingtheorie. Wat belangrijk is, is niet het type coaching of de coach die het geeft. Hoewel ze allemaal deel uitmaken van de coachtheorie, kunnen verschillende scholen van coaching les geven aan verschillende leraren.
Het is belangrijk op te merken dat de opvattingen van andere coaches over dit onderwerp slechts de opvattingen van hun eigen perspectief en perceptie zijn en in feite misschien niet de opvattingen van de coachee vertegenwoordigen.
lees meer: